...କୃଷକ...
ମୁଁ ଯେ ଚଷା ପୁଅ ନାମ ମୋ କୃଷକ
              ମୁଁ ଯେ ଅଟେ ଆମ ଦେଶର ରକ୍ଷକ ।
ମୁଁ ଯେ ଚଷା ପୁଅ ଚାଷ ମୋର କାମ
           ସଭିଙ୍କୁ ଶସ୍ୟ ଯୋଗାଇ ରଖେ ଏ ଦେଶ ନାମ ।
ମୁଣ୍ଡରେ ପଗଡ଼ି ବାନ୍ଧି କରେ ମୁଁ ହଳ
            ବାଡ଼ିରେ ମୁଁ ଲଗେଇଛି କେତେ ଜାତିର ଫଳ ।
ମୁଣ୍ଡର ଝାଳ କୁ ମୁଁ ତୁଣ୍ଡରେ ମାରି
           ପାରେନା ସଂସାର ଦୁଃଖରୁ ହେବା ପାଇଁ ପାରି ।
ହେଇଥାଉ ପଛେ ମୋତେ ଯେତେ ରୋଗ
           ଆସିଥାଭ ଯଉ ପାଗ ବିଲକୁ ମୁଁ ଯାଏ ଆଗ ।
ମନ ମୋ ପୂରିଯାଏ ଦେଖି ସୁନେଲି ଖେତକୁ
          ସୁନାର ଫସଲ ଯୋଗାଉଥିବି ଭାରତ ମାତାକୁ ।
ଖରା , ବରଷାକୁ ନାହିଁ ତ ମୋର ଡର
                 ପରିଶ୍ରମ କରି ଚାଲୁଥିବି ମୁଁ ବାରମ୍ବାର ।
ସଂସାରେ ମୋର ଦୁଃଖ ଅତି ଆପଣାର
              ଘର ମୋର ଛପର ପାଣି ଝରେ ସରସର ।
ଜୟ ଯବାନ ,ଜୟ କିଷାନ ରହିଛି ନାରା
              ହେଲେ କେହି ଦିଅନ୍ତିନି ଚାଷୀକୁ ସାହାରା ।
ବ୍ୟାଙ୍କ ଋଣ ସୁଝି ସୁଝି ହୁଏ ମୁଁ କାଙ୍ଗାଳ
          ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଆସି ଯାଏ ମୋ ଆତ୍ମହତ୍ୟା ବେଳ ।
ଚାଷୀ ଭାଇର ଦୁଃଖ କିଏ ଅବା ବୁଝିବ
          କୃଷକ ଯେ ମେରୁଦଣ୍ଡ କେବେ ଏ ଦେଶ ଜାଣିବ ।
ଆମେ ସିନା ଖଟି ଖଟି ମରିଯାଉ ବିଲରେ
          ବ୍ୟବସାୟୀ ଶୁଖିଲାରେ ଲାଭ ନିଏ ଆନନ୍ଦରେ ।
                              
କବି :- ହରିଶ୍ଚନ୍ଦ୍ର ହେମ୍ବ୍ରମ୍ ( ଶିକ୍ଷକ )
ସା:-ଡଙ୍ଗିରା , ପୋ:- ବର୍ତ୍ତନା
ଭାୟା :- ବେତନଟୀ , ଜିଲ୍ଲା :- ମୟୂରଭଞ୍ଜ
ଭ୍ରାମ୍ୟଭାଷ :- ୭୦୦୮୫୪୮୩୩୭